مواد در مقیاس نانومتری شامل محصولاتی به اندازه ذرات کمتر از ۱۰۰ نانومتر دارای ویژگی‌های خاصی هستند و برای کاربرد در مقیاس صنعتی آماده شده اند. پیشرفت فناوری نانو بر روش‌ها و فرایند پوشش‌دهی تأثیر چشمگیری داشته است. شناخت عملکردهای جدید روکش‌ها که به واسطه استفاده از نانومواد به دست آمده، امکان توسعه کاربردهای جدید را فراهم کرده است. مزیت ویژه روکش‌های نانو این است که امکان تنظیم مستقل سختی و ویژگی‌های سایشی روکش را با ترکیب کردن عناصر و ساخت لایه‌های نانومتری فراهم می‌آورد. اصلاح رنگ‌ها به وسیله نانومتری کردن ساختار آنها منجر به بهبود خواص فیزیکی و شیمیایی آنها شده، مقاومت شیمیایی و مقاومت در برابر ضربه و خراش را در آنها بالا می‌برد.
خراش‌های سطحی می‌توانند طول عمر بسیاری از مواد را کم کنند که انرژی و هزینه‌ی زیادی باید برای تعویض آن مصرف شود. خراش برداشتن مواد بسیاری مثل فلزات، چوب، پلاستیک‌ها، پلیمر‌ها و شیشه‌ها کاربرد آنها را در بسیاری از موارد محدود می‌کند.
بسیاری از پوشش‌های ایجاد شده بر روی سطوح مقاومت به خراش کمی از خود نشان می‌دهند و باید با اضافه کردن افزودنی‌هایی مقاومت به خراش آنها را افزایش داد. ایده‌ی ایجاد سطوحی که خواص خود را حفظ کنند، امروزه زمینه‌ی بسیاری از تحقیقات را به خود اختصاص داده است. روش‌های مختلفی برای افزایش مقاومت به خراش پوشش‌ها وجود دارد.
در کنار تغییر نوع رزین استفاده شده در رنگ، می‌توان از افزودنی‌های مختلف برای بهبود مقاومت به خراش استفاده کرد. پوشش‌های ضد خراش می‌توانند به‌صورت رنگ یا پوشش‌های شفاف روی سطوح ایجاد شوند. این پوشش‌ها در صنایع خودرو و ساختمان کاربرد زیادی دارند. در صنعت ساختمان می‌توان از این پوشش‌ها در نماهای خارجی و داخلی ساختمان، درها، پنجره‌ها، شیشه‌ها، کفپوش‌ها و وسایل داخلی ساختمان استفاده کرد.
بطور سنتی مقاومت به خراش رنگ‌ها با افزودن مقدار زیادی از افزودنی‌های معدنی اکسید فلزی معدنی که سایز میکرونی دارند ایجاد می‌شود. اما این افزودنی‌ها معمولا باعث مات شدن رنگ می‌شود که این پدیده به دلیل پراکندگی نور مرئی توسط این ذرات است.
تکنولوژی پوشش‌های مقاوم به خراش نانو تا ۲۵ درصد باعث کاهش انرژی مصرف شده در فرایند‌های پوشش‌دهی می‌شود و هزینه‌ی مواد را تا ۷۵ درصد کاهش می‌دهد.